Odpowiedź :
Etapy konfliktu między mocarstwami sojuszniczymi po II wojnie światowej i proces tworzenia się dwóch państw niemieckich.
Po II wojnie światowej, na mocy ustaleń konferencji jałtańskiej, Niemcy zostały podzielone na cztery strefy okupacyjne podległe zwycięskim mocarstwom - Związkowi Socjalistycznych Republik Radzieckich, Stanom Zjednoczonym, Wielkiej Brytanii i Francji. Berlin podzielono w taki sam sposób.
Kwestie sporne dotyczyły już samej wizji przyszłego funkcjonowania Niemiec. Związek Radziecki chciał wprowadzić swoje zasady, takie, jak na terenach już wyzwolonych. Stany Zjednoczone i Wielka Brytania oczekiwały powstania państwa demokratycznego z odbudowaną gospodarką. Wszyscy teoretycznie chcieli zjednoczenia Niemiec, ale każdy z bloków oczekiwał, że odbędzie się to na jego zasadach. Szybko okazało się, że nie ma takiej możliwości. Oskarżano się wzajemnie o brak dobrej woli i złe intencje.
W związku z powyższym, Stany Zjednoczone i Wielka Brytania połączyły swoje strefy i powstała w ten sposób Bizonia. Po dołączeniu strefy francuskiej - Trizonia. Był to zalążek państwa, które powoli zaczynało się już formować. Wywołało to niezadowolenie ZSRR i doprowadziło do I kryzysu berlińskiego. Berlin Zachodni został całkowicie zablokowany. ZSRR utrudniał tranzyt i szerzył wroga propagandę.
W 1948 r. na konferencji w Londynie podjęto decyzję o objęciu Niemiec Planem Marshalla. ZSRR uznał, że decyzja została podjęta jednostronnie, a przedstawiciel kraju opuścił wspólna Sojuszniczą Radę Kontroli.
Radę Miejską Berlina podzielono. W Trizonii zaczęło funkcjonować państwo federacyjne z rządem, na czele którego stanął kanclerz. We wrześniu 1949 r. powstała Republika Federalna Niemiec. W październiku 1949 r. zaś na terenie radzieckiej strefy okupacyjnej - Niemiecka Republika Demokratyczna ze stolica w radzieckiej części Berlina.
Plan Marshalla - plan USA, który po II wojnie światowej miał posłużyć odbudowaniu gospodarek krajów zachodnich, jakie uległy zniszczeniu w czasie działań wojennych.