,,Kropiciel wolny, oczy obraca dokoła, Ręce wyciąga, broni szuka, broni woła, Tymczasem grzmi pięściami, stojąc mocno w kroku I pilnuje się z bliska Gerwazego boku, Aż Saka, syna swego, postrzega w natłoku. Sak prawą ręką szturmak wymierza, a lewą Ciągnie za sobą długie sążniowate drzewo, Uzbrojone w krzemienie i w guzy, i sęki (Nikt by go nie utrzymał prócz Chrzciciela ręki) Chrzciciel, gdy miłą broń swq, swe kropidło zoczył, Chwycił je, ucałował, z radości podskoczył, Zakręcił je nad głową i zaraz ubroczył."