Zegarmistrz:przedstawiciel postawy antysemickiej, wrogo i bezmyślnie odnosi się do ludności żydowskiej; powtarza stereotypowe zarzuty, jest znajomym Mendla; pojawia się celu
poinformowania go aktach przemocy wobec Żydów, postać ukazana negatywnie, od początku napiętnowana przez autora piętnem głupoty, mówi nielogiczne, stawia nieadekwatne i głupie zarzuty, arogancki, traktujący Żyda z góry i zadowolony ze swojej pozycji, ukazany w sposób karykaturalny, odsłaniający intelektualną pustkę.
Student: przedstawiony w końcowej części noweli, ratuje starego Żyda przed napaścią tłumu, ukazany jako nieurodziwy człowiek, lecz w momencie pięknego heroicznego gestu pięknieje (piękno duchowe uszlachetniło piękno zewnętrzne).
Kubuś: najbliższa osoba i oczko w głowie Mendla, przerażony antysemickimi wystąpieniami wśród społeczeństwa (w tym kolegów ze szkoły, którzy nazwali go Żydem i wykluczyli ze społeczności) o czym rozmawia z dziadkiem - świadczy to o ich bliskiej relacji i głębokiej więzi emocjonalnej, chłopiec szanuje go i uważa za wzór (Mendel wychowywał go w poczuciu godności ze świadomości bycia Żydem).
Sąsiedzi Mendla: tolerancyjni ludzie, szanujący innych
, byli w stanie ratować napastowanego przez agresywny tłum Żyda, ponieważ znali go i doceniali jego zalety, przedstawiają polską część społeczeństwa realizującą pozytywistyczne hasła tolerancji
