Odpowiedź :
Jan Andrzej Morsztyn oraz Daniel Naborowski pisali wiersze liryczne
Niestatek:utwór oparty na koncepcie,żartobliwy,niepozbawiony licznych złośliwości pod adresem kobiet.w tym przypadku pomysł polega na zastosowaniu anafory,czyli wielokrotnego powtórzenia tego samego początku wersu.kolejne linijki wiersza,rozpoczynające się od słowa ''prędzej",są wyliczeniem szeregu niemożliwych sytuacji("Prędzej kto wiatr w wór zamknie/Prędzej morze burzliwe grozbą uspokoi...")Dopiero same zakończenie utworu przynosi zaskakująca puentę.Okazuje się,że prędzej te wszystkie nieprawdopodobieństwa staną się rzeczywistością "Niźli będzie stateczna która białogłowa".Takie nagromadzenie anafor,metafor,wyliczeń w celu późniejszego zaskakującego zaprzeczenia im,nazywane jest ikonem,wiersz zaś skonstruowany w ten sposób określa się mianem ikonicznego
Krótkość żywota:Na utwór składają się typowe dla baroku rozważania nad znikomością ludzkiej egzystencji,widać tu również nieskrywaną fascynację przemijaniem,nicością i śmiercią.Naborowski rozważa kwestię życia ludzkiego w perspektywie uniwersalnej,w wymiarze boskim.Patrząc na otaczający nas świat z perspektywy wieczności,nie sposób nie zauważyć,że każdy człowiek to jedynie przechodzień ,a jego życie trwa zaledwie ułamek sekundy.Mijającego czasu nie można zatrzymać ani zawrócić.Ludzkie życie to to tylko"dźwięk,cień,dym,wiatr,błysk,głos,punkt".Nic nie trwa wiecznie,nic się nie powtarza,wszystko przemija.
Niestatek:utwór oparty na koncepcie,żartobliwy,niepozbawiony licznych złośliwości pod adresem kobiet.w tym przypadku pomysł polega na zastosowaniu anafory,czyli wielokrotnego powtórzenia tego samego początku wersu.kolejne linijki wiersza,rozpoczynające się od słowa ''prędzej",są wyliczeniem szeregu niemożliwych sytuacji("Prędzej kto wiatr w wór zamknie/Prędzej morze burzliwe grozbą uspokoi...")Dopiero same zakończenie utworu przynosi zaskakująca puentę.Okazuje się,że prędzej te wszystkie nieprawdopodobieństwa staną się rzeczywistością "Niźli będzie stateczna która białogłowa".Takie nagromadzenie anafor,metafor,wyliczeń w celu późniejszego zaskakującego zaprzeczenia im,nazywane jest ikonem,wiersz zaś skonstruowany w ten sposób określa się mianem ikonicznego
Krótkość żywota:Na utwór składają się typowe dla baroku rozważania nad znikomością ludzkiej egzystencji,widać tu również nieskrywaną fascynację przemijaniem,nicością i śmiercią.Naborowski rozważa kwestię życia ludzkiego w perspektywie uniwersalnej,w wymiarze boskim.Patrząc na otaczający nas świat z perspektywy wieczności,nie sposób nie zauważyć,że każdy człowiek to jedynie przechodzień ,a jego życie trwa zaledwie ułamek sekundy.Mijającego czasu nie można zatrzymać ani zawrócić.Ludzkie życie to to tylko"dźwięk,cień,dym,wiatr,błysk,głos,punkt".Nic nie trwa wiecznie,nic się nie powtarza,wszystko przemija.