Jan Kochanowski (ur. 6 czerwca 1530 w Sycynie koło Zwolenia, zm. 22 sierpnia 1584 w Lublinie) – wybitny poeta polski epoki renesansu, sekretarz królewski. Dawniej nazywany "ojcem poezji polskiej" (gdy nie pamiętano poetów średniowiecza, takich jak Władysław z Gielniowa), dziś – "poetą egzystencji" (w swoich utworach często nawiązywał do motywu maski oraz motywu theatrum mundi – świata jako teatru). Był przedstawicielem filozofii eklektycznej – stoicyzmu, epikureizmu, renesansowego neoplatonizmu i głębokiej wiary w Boga, łącząc tradycję antyku i chrześcijaństwa. Pochodził ze szlacheckiej rodziny Kochanowskich herbu Korwin, był synem Piotra Kochanowskiego, sędziego ziemskiego sandomierskiego i Anny Białaczowskiej herbu Odrowąż. Poetą renesansu był też jego brat Mikołaj. Zmarł nagke na atak serca w wieku 54 lat
