Odpowiedź :
Galicja uzyskała Autonomię, ponieważ w 1867 roku Cesarstwo Austrii pod wpływem przemian na Węgrzech musiało iść na ugodę i powołano Cesarstwo Austro-Węgierskie. Węgrzy stali się równoprawnym podmiotem monarchii w zamian za obietnicę lojalności i wsparcia Austrii, która przeżywała coraz większy kryzys polityczny, wojskowy i ekonomiczny. Polacy wówczas również marzyli o tym, by stać się pełnoprawnym podmiotem cesarstwa. Austriacy się na to nie zgodzili, ale w zamian za to szlachcie polskiej z Galicji udało się wynegocjować dużą autonomię, którą wprowadzono ostatecznie do roku 1869.
Autonomia Polaków w Galicji polegała na tym, że Polacy mieli pozostać wierni cesarzowi i cesarstwu, a w zamian za to mogli używać w urzędach i szkołach swojego (polskiego) języka, uzyskali reprezentację w parlamencie cesarstwa, powołany został Sejm Krajowy, Wydział Krajowy i Rada Szkolna Krajowa, które były organami samorządu autonomicznego odpowiedzialnymi za poszczególne zadania i dziedziny życia. Na uniwersytecie w Krakowie wprowadzono język polski, a we Lwowie - język ukraiński i polski. Na czele Krakowa i Lwowa stanęli prezydenci miast, którzy mieli dbać o ich rozwój. Autonomia umożliwiała pielęgnację kultury polskiej i edukację w języku polskim.
Autonomia w Galicji była naprawdę duża. Porównując swobody polityczne, kulturalne i edukacyjne w Galicji z zaborem pruskim czy Kongresówką, widać, że rzeczywiście Austriacy ustąpili i udzielili sporych swobód Polakom i Ukraińcom. Natomiast z drugiej strony Galicja pozostała najbiedniejszym zaborem - stąd powiedzenie "bieda galicyjska".