1. Narratorem w opowiadaniu autorstwa Brunona Schulza jest uczestnik opisywanych wydarzeń. Świadczą o tym wypowiedzi w pierwszej osobie liczby pojedynczej. Możemy przypuszczać, że jest to chłopiec, gdyż spędza czas na zabawie - łapie motyle.
Rodzaj narracji sprawia, że widzimy świat oczami bohatera, czyli z perspektywy dziecka, które styka się z niecodzienną dla siebie sytuacją.
2. Antytezy mają ukazać, jak niesamowity, wielki i pełen tajemnic wydaje się świat w oczach dziecka, które dopiero go poznaje.
Przykładem tego są następujące fragmenty:
- "Był to najdalszy przylądek, Gibraltar tego podwórza, bijący rozpaczliwie głową w ślepy parkan z poziomych desek, zamykającą i ostateczną ścianę tego świata." - ukazanie podwórka jako całego świata znanego dziecku
- "Te oczy patrzyły na mnie i nie patrzyły, widziały mnie i nie widziały wcale." - obraz osoby pijanej, szokujący dla młodego człowieka
3. W tekście Brunona Schulza znajdziemy następujące neologizmy:
- smrodliwy - brzydko pachnący, śmierdzący; słowo ma oddać atmosferę miejsca, pokazać, że jest brudne
- rozgałęziony - słowo użyte przy opisie ogrodu, wskazujące na to, iż był zarośnięty
Oprócz tego w opowiadaniu znajdziemy też poetyzmy:
- niebiosa - narrator mówi, że oddychał całą mapą niebios, czyli miał poczucie połączenia ze światem i naturą, podziwiając nowoodkrytą ogromną przestrzeń
- filigrany [pietruszek] - opisanie naci jako pięknego elementu wyrażało zachwyt narratora nad przyrodą
Dlaczego autorzy stosują środki stylistyczne w swoich tekstach?
Autorzy wykorzystują w swoich utworach środki stylistyczne, aby nadać swoim tekstom głębsze znaczenie. Próbują oni w ten sposób uruchomić wyobraźnie czytelnika.
#SPJ1
