epitety: „ciemnego boru”, „wrzaski niewieście”, „żywa kobieta”, „włos biały”, „cudnej topieli”
onomatopeja: gwar, tętent, wrzask, zagrzmią, łoskotem
pytania retoryczne: „Już własnych mieszkańców dla obcej zgubię odsieczy?”, „Co to ma znaczyć?“, „Powiemże, jakie złowiono straszydło?”
metafora: „Czyli też niebo swoje szklane stopy Aż do nóg twoich ugina.”, „(…) i ręce załamie“, „Świteź tam jasne rozprzestrzenia łona“, „na miejscu stanęli głazem”, „za życia cnoty niewinnej obrazy, jej barwę mają po zgonie”
rymy krzyżowe, żeńskie - ab-ab strone -konie, boru - jezioru, łona - oczerniona, obwodu - lodu
