Odpowiedź :
Odpowiedź:
Motyw władzy bardzo często był tematem dramatów Williama Shakespeare'a. "Makbet" to historia człowieka, który nie umie oprzeć się pokusie. Pod wpływem chorobliwej żądzy władzy i nieprzewidzianych wydarzeń drastycznie zmienia się jego hierarchia życiowa. Tytułowy bohater, kuzyn króla Szkocji i dowódca jego wojsk daje się poznać jako nieskazitelny szlachcic, odważny żołnierz, człowiek honoru, który nie waha się podejmować szybkich decyzji i przyjmować odpowiedzialność za swoje czyny. Jednak gdy Makbet spotyka trzy czarownice, ujawnia się jego drugie oblicze. Wiedźmy przepowiadają mu, że zostanie królem Szkocji. Pod wpływem tej wróżby budzi się w nim ogromne pragnienie przejęcia władzy i korony. To pragnienie podsyca jego żona, która również ma wielkie ambicje. Razem planują morderstwo króla Dunkana - ta zbrodnia rodzi kolejne:
"Zły plon bezprawia nowym się tylko bezprawiem poprawia".
Makbet i jego żona po trzykroć zgrzeszyli: nie powinni zabijać Dunkana, ponieważ był ich krewnym, gospodarzem, a przede wszystkim dobrym i sprawiedliwym władcą. Tak straszny czyn nie mógł nie odbić się na psychice zbrodniarzy. Lady Makbet stopniowo popada w szaleństwo. Jest czułą, kochającą i lojalną żoną, ma jednak większe ambicje niż stanie u boku męża. Wizja zostania królową i władania Szkocją zaślepia ją. W dzień panuje nad sobą i zachowuje kamienną twarz, ale w nocy ma koszmarne sny, lunatykuje, cały czas usiłuje zmyć z rąk nieistniejącą krew ludzi, których wspólnie z mężem pozbawiła życia. Obłęd, w który wpadła, nie objawia się tak gwałtownie jak szaleństwo jej męża, przez co jest dotkliwszy i bardziej przejmujący. Lady Makbet pozornie ma silniejszą psychikę niż jej mąż, ale to ją żądza władzy doprowadziła do załamania - popełniła samobójstwo.
Makbet również stopniowo popada w obłęd. Tak jak jego żona ma halucynacje i przywidzenia, które nasilają się w miarę jak Makbet dochodzi do coraz większych zaszczytów. Makbet usprawiedliwia wszystkie swoje czyny przepowiednią czarownic, ale w rzeczywistości ta wróżba tylko ujawniła drzemiącą w nim żądzę władzy, pieniędzy i korony. W przeciwieństwie do antycznych bohaterów, których losami rządziło fatum i którzy w żaden sposób nie mogli zmienić swojego przeznaczenia, Makbet cały czas miał wybór, bo nikt go do niczego nie zmuszał. Sam wybrał drogę zła, która w końcu doprowadziła go do zguby.
Kolejnym dramatem, w którym Shakespeare wykorzystuje motyw władzy jest "Hamlet, książę Danii". Wuj tytułowego bohatera, Klaudiusz, ogarnięty żądzą sprawowania władzy nie wahał się zabić ojca Hamleta, a swojego brata i wkrótce po pogrzebie poślubił jego żonę, Gertrudę. W dodatku przejął po nim tron, który prawnie należał się synowi zamordowanego władcy. Postanowił nie odsyłać Hamleta, aby kontynuował studia w Wittenberdze, ale pozostawić go na dworze i pilnować młodego księcia. Ale Hamlet zaczyna podejrzewać wuja o zbrodnię, co widząc Klaudiusz wysyła go w podróż i potajemnie rozkazuje go zabić. Nowego króla zaczynają nękać wyrzuty sumienia i poczucie winy.