Odpowiedź:
Robotnicy przede wszystkim walczyli o prawo do strajków. Natomiast kiedy im się to udało, wykorzystywali je jako podstawową formę walki z wyzyskiem pracowniczym. Oprócz tego zakładali różne związki zawodowe czy stowarzyszenia robotnicze. Jednym z ważniejszych postulatów było obniżenie czasu pracy. Np. w USA w 1835 r. zaczęto wprowadzać 10-godzinny dzień pracy, spełniając w ten sposób oczekiwania tamtejszych związków zawodowych. Osobną kwestią był problem najtańszej siły roboczej, czyli dzieci. W tym celu zaczęto wydawać różne ustawy ochronne jak np. w 1833 r. w Wielkiej Brytanii. W większości państw europejskich stopniowo zaostrzano przepisy dotyczące bezpieczeństwa pracy, wprowadzono też obowiązkowe ubezpieczenie od nieszczęśliwych wypadków i zakazano zatrudniania dzieci poniżej ośmiu lat. Dużą rolę odegrała działalność związków zawodowych, reprezentujących interesy pracowników. Początkowo działały one nielegalnie. W 1866r. zostały oficjalnie zalegalizowane w Belgii, w latach 1870-76 w Anglii, a w 1844r. we Francji. Rosja carska zalegalizowała związki zawodowe w 1906r. Ruch związkowy stał się potężną siłą społeczną. W Anglii, na początku XX wiekudo związku należały 4 miliony.
Wyjaśnienie:
