Ad.1
- Dezindustrializacja to termin stosowany w przemyśle, oznaczający wymieranie tradycyjnych gałęzi przemysłu (m.in. od górnictwa i hutnictwa), wskutek korzystania z nowych technologii.
- Relokacja to przemieszczanie pracowników w nowe miejsce pracy - związana jest m.in. z przenoszeniem oddziałów firm.
Ad.2
Przyczyny deindustrializacji:
- rozwój nowych technologii (high-tech);
- rozwój sektora usług, a spadek zatrudnienia w sektorze przemysłowym;
- odejście od korzystania z nieodnawialnych źródeł energii, jak np. z węgla kamiennego i brunatnego;
- niska wydajność przemysłu i brak kapitału przeznaczanego na dalszy jego rozwój.
Skutki deindustrializacji:
- spadek zatrudnienia w przemyśle - znaczna część osób zatrudnionych w gałęziach przemysłu tradycyjnego może pozostać bez pracy;
- rozwój gospodarczy kraju - spadek znaczenia przemysłu, a rozwój sektora usług zwiększa dochody państwa;
- konieczność przekwalifikowania pracowników;
- zmniejszenie bezpieczeństwa energetycznego kraju, w momencie całkowitego odejścia od wydobywania surowców (i np. sprowadzania ich zza granicy).
Ad.3
Reindustrializacja to proces polegający na zwiększeniu zatrudnienia w przemyśle skupionym na branży high-tech (przemysł ten jest m.in. bardziej zmechanizowany, ekologiczniejszy i wydajniejszy).
Ad.4
Rewolucje przemysłowe:
- pierwsza rewolucja przemysłowa - epoka pary - datowana jest na XVIII wiek, w którym James Watt skonstruował maszynę parową, będącą jednym z najważniejszych wynalazków tego okresu; zastosowanie silników parowych pozwoliło na rozwój transportu (np. statków parowych i parowozów) oraz zmechanizowało przemysł włókienniczy; rozwinęło się tutaj także hutnictwo i górnictwo węgla;
- druga rewolucja przemysłowa - epoka elektryczności - występowała na przełomie XIX i XX wieku; skonstruowana w 1879 r. przez Thomasa Edinsona żarówka rozpoczęła fazę elektryczności; ponadto, w tym czasie Ignacy Łukasiewicz opracował rafinację ropy naftowej, a Rudolf Diesel skonstruował wysokoprężny silnik, który uwydajnił transport i przyczynił się do zwiększonego zapotrzebowania na ten surowiec; gwałtownie rozwinął się wtedy także przemysł chemiczny;
- trzecia rewolucja przemysłowa - naukowo-techniczna - w drugiej połowie XX wieku bezpośrednim towarem stawała się wiedza; w 1958 roku Jack Kilby skonstruował model układu scalonego, umożliwiającego automatyzację i komputeryzację produkcji; dodatkowo, w tym czasie zapoczątkowano proces przyśpieszonej industrializacji, w którym odchodzono od gałęzi przemysłu tradycyjnego na rzecz nowych technologii;
- czwarta rewolucja przemysłowa - informacyjna - zapoczątkowana na przełomie XX i XXI wieku, trwa do teraz; kluczowym czynnikiem w rozwoju jest dostęp do informacji oraz jej przetwarzania; symbolami czwartej rewolucji jest internet, telefonia komórkowa czy urządzenia mobilne; dynamicznie rozwija się obecnie biotechnologia czy inżynieria genetyczna.
Ad.5
Deindustrializacja w swojej początkowej fazie wpływa przede wszystkim na zatrudnienie - zamykanych jest wiele zakładów przemysłu ciężkiego, czego przykładem są m.in. zakłady wydobycia i przetwórstwa węgla kamiennego w Górnośląskim Okręgu Przemysłowym czy huta żelaza w Dortmund (Niemcy) oraz przemysłu włókienniczego - przykładem może być Łódź, która w przeszłości była kolebką polskiego włókiennictwa.
Wskutek przekształcania struktury gospodarki następuje również spadek znaczenia przemysłu, a znaczenie wzrostu usług - w krajach wysokorozwiniętych sektor usług przekracza ponad połowę całkowitego zatrudnienia. Przykładem może być Wielka Brytania, która w trakcie procesów deindustrializacji doszła do struktury, w której 80% stanowią usługi, zaś do najważniejszych gałęzi przemysłu należy przemysł lotniczy, chemiczny czy metalurgiczny.
