Stanisława Bozowska, tak jak Paweł Obarecki, ukończyła szkołę w Warszawie. Potem oboje mieszkali na wsi. Stasia była wiejską nauczycielką, próbującą zmienić świat. Doktor Paweł był oportunistą, szybko wtopił się w tło Obrzydłówka. Pani Bozowska miała najlepszą przyjaciółkę, Helenę. Napisała książkę "Fizyka dla ludu". Obarecki nie miał znajomych i nie zajmował się niczym, oprócz leczenia za darmo.
Stasia była piękną, niebieskooką i długowłosą kobietą, lecz ubierała się "jak stare pannisko". Jej oczy były okolone długimi rzęsami, włosy zaplecione w warkocz, a usta kolorem przypominały torebki owocu dzikiej róży. Wiotka figura zachwycała mężczyzn, w tym Pawła. Doktor Obarecki, podobnie jak Stasia w czasach studenckich, nie ubierał się elegancko, z powodu biedy. Miał buty pozatykane tekturą i palto "ciasne jak kaftan wariata". Później wiodło mu isę lepiej niż Bozowskiej i ubierał się wystawniej. Nosił obszerny kożuch i grube buty.
Stanisława była dobrą, poświęcającą się dla innych, altruistką. To pełna pasji, skupiona na pracy, silna duchem kobieta. Siłowała się ze swoim losem. Doktor zachowywał się tak samo jak młodzieniec, jednak gdy przyjechał do Obrzydłówka, szybko się zniechęcił. Jego życie przepełniła monotonia. Stał się obojętny i dostosował do panującego tam klimatu oraz atmosfery. Stasia do końca swego życia pełnego cierpień walczyła i była wierna ideałom. Po krótkiej żałobie za Bozowską i niewielkiej zmianie charakteru, doktor powrócił do dawnego trybu życia.
Według mnie nie warto naśladować żadnej postaci/ Nie można swego życia poświęcić wyłącznie dla innych, nie pozostawiając choć jego cząstki dla siebie. Tak samo, jak nie można brać z życia pełnymi garściami tylko dla siebie, nie dodając choć części innym.
Dostałam za tę pracę 5 ;D
