Interpretacja wiersza "Limba" Adama Asnyka

Odpowiedź :

tematem wiersz jest przemiana pokoleniowa, los jednostki wybitnej w przecietnym tłumie. Tytulowa, samotnie rosnaca "na skaly" limba zwiesila swe galezie nad urwiskiem i nad wzburzona woda. jest to jeden z pierwszych lirykow symbolicznych w poezji polskiej. Cala ta sytuacja ma wymiiar wielkiego symbolu, jest wieloznaczna: symbol pokoleniowej przemiany, symbol sytuacji indywidualisty wsrod tlumu ludzi przecietnych. symbol jednostki i jej pragnienia wolnosci i niezaleznosvi w tlumie podporzadkowanym ogolnym prawom
i wsonym celom. Symbolami sa takzee limba i tlum swierkow. Wyrazna jest opozycja miedzy nimi. Warto zwrocic uwage na konstrukcje przestrzeni w tym liryku. Jest to wazne ze wzgledu na ogolna idee, ktorej jest on wyrazem. Asnyk nie przypadkowo zarysowal 2 kierunki przestrzeni: pion- kierunek ruchu limby. limba roznie w miejscu niedostepnym dla innych drzew. poziom- kierunek ruchu swierkow, rosna nisko , krocza w szeregu.Taki obraz pozwala na wzmocnienie znaczenia przedstawionych symboli, lesze wyrazenie sensu zawartego w utworze. Jesli utwor zinterpretujemy majac na uwadze pokoleniowy spor romantykow z pozytywistami, bedzie go mozna potraktowac jako obraz sytuacji pokolenia odchodzacego w przeszlosc. Asnyk jednak nie byl przeciwwny nowemu pokoleniu, nie krytykowal programu
pozytywistow, wiecej- uwazal ze nalezy odrzucic te z idei rozmantyzmu,ktore nie przystaja do nowej rzeczywistosci. Dlatego bardziej uzasadniona wydaje sie interpretacja w ktorej limba staje sie symbolem jednostki-indywidualisty, ktory dokonuje prawdziwego postepu, zdobywa to co niedostpne, jego dzialania prowadza do rozwoju
. Swierki natomiast symbolizuja zbiorowosc , mase, przecietnosc, spoleczenstwo kroczace do przodu konsekwentnie i powoli. Utwor ma wymowe pesymistyczna.
Można porównać Limbę do ostatnich romantyków, ktorzy odchodzą z godnością. O tym ze nie chcą sie poddac "swierkom"(ktore mozna utozsamić z pozytywistami). 'Ma wolne niebo nad głowa' oznacza romantykow-idealistow, ktorzy wg. pozytywistow byli zwyklymi marzycielami. Jest to takze przenośnia odejścia starej epoki i początku nowej. Tego, ze epok literackich nie oddziela wyraźnia linia, ze zachodzą na siebie.