Zbyszko jak na swój wiek odznaczał się mądrością i sprytem. Naturę miał pogodną, pełną werwy i energii. Bardzo dobrze jeździł konno, doskonale władał mieczem, opanował też sztukę walki.
Rycerz odznaczał się niezwykłą odwagą, męstwem i walecznością. Dzielnie walczył z Rotgierem, bohatersko wojował z Zakonem Krzyżackim. Bez lęku o własne życie poszukiwał ukochanej Danusi. Posiadał też silne popczucie godności i dumy. Zawsze dbał o honor swego rodu, nie pozwalał na shańbienie ojczyzny, swego imienia i wybranki serca.
Cechowała go też uczciwość, zawsze postępował według danego słowa, nigdy nie oszukiwał i nie kłamał. W stosunku do kobiet był szarmancki, grzeczny i uprzejmy. Zarówno Danusię i Jagienkę traktował z szacunkiem.
Pośród wielu zalet młodego ryczerza można doszukać się wad. Z racji wieku bywał porywczy, raptowny i zapalczywy. Czasami szybciej coś robił niż muślał. Ilustracją tej cechy może stanowić nieprzemyślany atak na posłów Krzyżackich.
Sądzę, że Zbyszko jest godziem pasa i ostróg rycerskich na miano rycerza zasłużył swą piękną postawą. Oddanie ojczyźnie, honor i wierność ukochanej kobiecie czynią z niego prawdziwego bohatera. Podziwiam Zbyszka za jego odwagę. Pomimo nie wielu wad może on stanowić wzór średniowiecznego rycerza.
