Stefan Żeromski w opowiadaniu "Siłaczka" przedstawił dwie kontrastowe postacie. Stasia Bozowska odniosła zwycięstwo choć nie do końca zrealizowała młodzieńcze ideały. Swoją osobą dała doskonały przykład podopiecznym.
Guwerantka na swój sposób dążyła do celu. Nie udało jej się zostać lekarką, więc swoje powołanie postanowiła odnieść jako nauczycielka.
W małej, biednej wiosce zwalczała analfabetyzm u dzieci równie biednych jak ona. Zaszczepiła w nich zapał i chęć do nauki. Napisała także podręcznik "Fizyka dla ludu". Pozostał on jednak w rękopisie - nie zdążyła go wydać.
Poświęciła się dla innych działając cicho i skromnie. Stale borykała się z problemami własnymi i cudzymi. Nie zniechęcała się jednak, była konsekwentna - wiedziała czego chce. Nie myślała o sobie, zlekceważyła chorobę, która wciąż się rozwijała. Ciągle się spieszyła, nie miała czasu chorować. Przypłaciła to życiem. Drobna, mądra i krucha dziewczyna, a jednak "siłaczka".
Przeciwieństwem Stasi jest Paweł Obarecki. Lekarz, który z upływem czasu stał się materialistą, upodobnił się do aptekarza. Nie obchodziły go już losy pacjentów. Zniechęcił się, ponieważ widział, że jego praca nie przynosi efektów. Dał za wygraną, nie zrealizował młodzieńczych ideałów i tym właśnie sposobem poniósł klęskę moralną.
Nauczycielka okazała się kobietą sukcesu, nie do końca, ale w pewnym stopniu udało jej się zrealizować marzenia. Zasługuje na miano bohaterki. Miała dystans do siebie i twardy charakter, nie ulegała przeciwieństwom losu. Dlatego na tę postać należy patrzeć z podziwem.
Praca moja - samodzielna.
