Odpowiedź :
Historia wezwania "Maria Auxiliatrix" - "Maryja Wspomożycielka" jest długa. Sięga bowiem początków chrześcijaństwa. Postać zwycięskiej Hetmanki ludu wierzącego ukształtowały zasadniczo czasy nowożytne, a więc XVI i XVII w. Wpłynęły na to trzy wielkie wydarzenia historyczne w dziejach chrześcijańskiej Europy:
1)zwycięstwo floty katolików nad armadą turecką pod Lepanto / 7. X. 1571 r. /
2)wojna trzydziestoletnia /1618- 1648 /
3)sławna odsiecz Wiednia króla polskiego Jana III Sobieskiego /1683 r. /
Zwłaszcza bitwa pod Lepanto wstrząsnęła krajami Europy. Wtedy to za zezwoleniem papieża Piusa V wprowadzono do Litanii Loretańskiej wezwanie: "Maria Auxilium Christianorum" - "Maryjo Wspomożenie Chrześcijan". Od tego czasu rozpoczyna się bardzo wyraźny rozwój kultu Matki Bożej pod tym tytułem w sensie zwycięskiej Wspomożycielki ludzi wierzących, którzy walczą o swoją wiarę jako społeczność chrześcijańska. Nie można lepiej sformułować wezwania, które by trafniej wyrażało wdzięczność Kościoła Katolickiego dla zwycięskiej Dziewicy! Wszyscy bowiem chrześcijanie, cała społeczność wiernych z widzialną Głową stanęli w obliczu straszliwego niebezpieczeństwa. Rozpętała się krwawa bitwa. Dwie cywilizacje, dwa wyznania walczyły o panowanie nad Europą. Półksiężyc i krzyż Chrystusa i Maryja zwyciężyła. Można sobie wyobrazić z jakimi uczuciami zbiegli się sławni zwycięzcy na wzgórzu Loreto, a wspominając okrutną bitwę, jedną myśl płomienną przeżywali w sobie: Maryja ochrania Kościół i Papieża; Maryja jest naszym potężnym wspomożeniem. Odruchowo więc wyrywało się naturalne zawołanie: "Maryjo, Wspomożenie Chrześcijan, módl się za nami". Tak więc według wszelkich danych kult Maryi Wspomożycielki Chrześcijan nabrał urzędowych form we Włoszech - w Loreto. Rozwinął się jednak naprawdę i ugruntował w Bawarii - w Niemczech. Głębokie korzenie zapuścił przede wszystkim w Monachium w parafii Św. Piotra, gdzie zawiązało się Bractwo pod wezwaniem Maryi Wspomożycielki Chrześcijan. Pod koniec XVII w. i na początku XVIII w., kult Wspomożycielki rozlał się szeroko z tego centrum również i na terytorium północnej Italii, gdzie w swoim czasie nawiązał do niego Św. Jan Bosko, stając się apostołem nabożeństwa do NMP Wspomożycielki Wiernych. Św. Jan Bosko najbardziej trwały ślad swej osobowości wyrył w swoich konkretnych dziełach. Stworzył On cały szereg dzieł, które przyczyniły się do rozszerzenia kultu Wspomożenia Wiernych, Jej chwały i wielkości. Jego to bowiem nieśmiertelną zasługą jest spopularyzowanie we Włoszech i w całym świecie tego nabożeństwa, któremu nadał charakter uniwersalny, zamiast dotychczasowego lokalnego. Tak więc Ks. Jan Bosko z polecenia Wspomożycielki Wiernych zakłada męskie Zgromadzenie Salezjańskie, którego domeną działania miała być praca z młodzieżą opuszczoną i zepchnięta na margines życia społecznego. Kolejne Jego dzieła to: Instytut córek Maryi Wspomożycielki Wiernych, Dzieło dla spóźnionych powołań, Arcybractwo Wspomożycielki Wiernych. W fatach 1865-1868 r. Św. Jan Bosko zbudował w Turynie we Włoszech bazylikę ku czci NMP Wspomożycielki Wiernych, której prawdziwym skarbem jest obraz Wspomożycielki, z którego spływa na świątynię poczucie mocy i pewności widzialnej obecności matczynej. Stąd - z Turynu, promieniował na cały świat w tym i na Polskę kult NMP Wspomożycielki Wiernych. Początki tego kultu w Polsce zwykło się wiązać z datą przybycia pierwszych zgromadzeń salezjańskich, czyli na koniec XIX w. lub na pierwsze lata wieku XX. Jest to jednak bardzo późna już faza bogatych dziejów kultu Maryi jako Wspomożycielki Wiernych w religijności polskiej. Obecność Maryi Wspomożycielki Wiernych sięga niemal samych początków chrystianizacji naszego narodu. Kiedy więc Polska przyjmowała chrzest - w roku 966 - kult Maryi Wspomożycielki Wiernych był już w Kościele tak dojrzały, że znalazł wyraz w oficjalnych jego modlitwach. To zaowocowało na gruncie polskim, na którym oddawano cześć Maryi jako "Maria Auxiliatrix". Małe Oficjum o Najświętszej Maryi Pannie - w polskiej wersji "Godzinki" - popularne co najmniej od XV w. rozpoczyna inwokacja Maryi Wspomożycielki:
"Przybądź nam Miłościwa Pani ku pomocy,
a wyrwij nas z potężnych rąk nieprzyjaciół mocy".
Kiedy w całym świecie katolickim stawiano Maryi Wspomożycielce wotywne pomniki wdzięczności za powodzenia oręża chrześcijańskiego w walce z islamem tureckim, w centrum naszej stolicy - Warszawie wzniesiono wymowny pomnik Pasawskiej Wspomożycielki za zwycięstwo pod Wiedniem roku 1683. Z czasem powstawały sanktuaria Maryi Wspomożycielki Wiernych w innych miejscach Polski, gdzie Jej święto obchodzono 24 maja przyjęte w całym Kościele katolickim. Zaliczamy do nich następujące miejscowości: Wrocław, Lublin, Kalisz, Łuck, Kraków, Sokal, Olsztyn, na Śląsku - Sosnowica, Złotogłów, Radochów. Warto w tym miejscu odnotować dodać rewelacyjną informację, że w roku 1382 pierwsza grupa paulinów "objęła w posiadanie parafialny kościółek pod wezwaniem Maryi Panny, Dziewicy Wspomożycielki." Byłby to niewątpliwie najwcześniejszy kościół pod takim wezwaniem na polskim terenie, a może i w całym świecie katolickim.
1)zwycięstwo floty katolików nad armadą turecką pod Lepanto / 7. X. 1571 r. /
2)wojna trzydziestoletnia /1618- 1648 /
3)sławna odsiecz Wiednia króla polskiego Jana III Sobieskiego /1683 r. /
Zwłaszcza bitwa pod Lepanto wstrząsnęła krajami Europy. Wtedy to za zezwoleniem papieża Piusa V wprowadzono do Litanii Loretańskiej wezwanie: "Maria Auxilium Christianorum" - "Maryjo Wspomożenie Chrześcijan". Od tego czasu rozpoczyna się bardzo wyraźny rozwój kultu Matki Bożej pod tym tytułem w sensie zwycięskiej Wspomożycielki ludzi wierzących, którzy walczą o swoją wiarę jako społeczność chrześcijańska. Nie można lepiej sformułować wezwania, które by trafniej wyrażało wdzięczność Kościoła Katolickiego dla zwycięskiej Dziewicy! Wszyscy bowiem chrześcijanie, cała społeczność wiernych z widzialną Głową stanęli w obliczu straszliwego niebezpieczeństwa. Rozpętała się krwawa bitwa. Dwie cywilizacje, dwa wyznania walczyły o panowanie nad Europą. Półksiężyc i krzyż Chrystusa i Maryja zwyciężyła. Można sobie wyobrazić z jakimi uczuciami zbiegli się sławni zwycięzcy na wzgórzu Loreto, a wspominając okrutną bitwę, jedną myśl płomienną przeżywali w sobie: Maryja ochrania Kościół i Papieża; Maryja jest naszym potężnym wspomożeniem. Odruchowo więc wyrywało się naturalne zawołanie: "Maryjo, Wspomożenie Chrześcijan, módl się za nami". Tak więc według wszelkich danych kult Maryi Wspomożycielki Chrześcijan nabrał urzędowych form we Włoszech - w Loreto. Rozwinął się jednak naprawdę i ugruntował w Bawarii - w Niemczech. Głębokie korzenie zapuścił przede wszystkim w Monachium w parafii Św. Piotra, gdzie zawiązało się Bractwo pod wezwaniem Maryi Wspomożycielki Chrześcijan. Pod koniec XVII w. i na początku XVIII w., kult Wspomożycielki rozlał się szeroko z tego centrum również i na terytorium północnej Italii, gdzie w swoim czasie nawiązał do niego Św. Jan Bosko, stając się apostołem nabożeństwa do NMP Wspomożycielki Wiernych. Św. Jan Bosko najbardziej trwały ślad swej osobowości wyrył w swoich konkretnych dziełach. Stworzył On cały szereg dzieł, które przyczyniły się do rozszerzenia kultu Wspomożenia Wiernych, Jej chwały i wielkości. Jego to bowiem nieśmiertelną zasługą jest spopularyzowanie we Włoszech i w całym świecie tego nabożeństwa, któremu nadał charakter uniwersalny, zamiast dotychczasowego lokalnego. Tak więc Ks. Jan Bosko z polecenia Wspomożycielki Wiernych zakłada męskie Zgromadzenie Salezjańskie, którego domeną działania miała być praca z młodzieżą opuszczoną i zepchnięta na margines życia społecznego. Kolejne Jego dzieła to: Instytut córek Maryi Wspomożycielki Wiernych, Dzieło dla spóźnionych powołań, Arcybractwo Wspomożycielki Wiernych. W fatach 1865-1868 r. Św. Jan Bosko zbudował w Turynie we Włoszech bazylikę ku czci NMP Wspomożycielki Wiernych, której prawdziwym skarbem jest obraz Wspomożycielki, z którego spływa na świątynię poczucie mocy i pewności widzialnej obecności matczynej. Stąd - z Turynu, promieniował na cały świat w tym i na Polskę kult NMP Wspomożycielki Wiernych. Początki tego kultu w Polsce zwykło się wiązać z datą przybycia pierwszych zgromadzeń salezjańskich, czyli na koniec XIX w. lub na pierwsze lata wieku XX. Jest to jednak bardzo późna już faza bogatych dziejów kultu Maryi jako Wspomożycielki Wiernych w religijności polskiej. Obecność Maryi Wspomożycielki Wiernych sięga niemal samych początków chrystianizacji naszego narodu. Kiedy więc Polska przyjmowała chrzest - w roku 966 - kult Maryi Wspomożycielki Wiernych był już w Kościele tak dojrzały, że znalazł wyraz w oficjalnych jego modlitwach. To zaowocowało na gruncie polskim, na którym oddawano cześć Maryi jako "Maria Auxiliatrix". Małe Oficjum o Najświętszej Maryi Pannie - w polskiej wersji "Godzinki" - popularne co najmniej od XV w. rozpoczyna inwokacja Maryi Wspomożycielki:
"Przybądź nam Miłościwa Pani ku pomocy,
a wyrwij nas z potężnych rąk nieprzyjaciół mocy".
Kiedy w całym świecie katolickim stawiano Maryi Wspomożycielce wotywne pomniki wdzięczności za powodzenia oręża chrześcijańskiego w walce z islamem tureckim, w centrum naszej stolicy - Warszawie wzniesiono wymowny pomnik Pasawskiej Wspomożycielki za zwycięstwo pod Wiedniem roku 1683. Z czasem powstawały sanktuaria Maryi Wspomożycielki Wiernych w innych miejscach Polski, gdzie Jej święto obchodzono 24 maja przyjęte w całym Kościele katolickim. Zaliczamy do nich następujące miejscowości: Wrocław, Lublin, Kalisz, Łuck, Kraków, Sokal, Olsztyn, na Śląsku - Sosnowica, Złotogłów, Radochów. Warto w tym miejscu odnotować dodać rewelacyjną informację, że w roku 1382 pierwsza grupa paulinów "objęła w posiadanie parafialny kościółek pod wezwaniem Maryi Panny, Dziewicy Wspomożycielki." Byłby to niewątpliwie najwcześniejszy kościół pod takim wezwaniem na polskim terenie, a może i w całym świecie katolickim.