Czy odpowiadanie dla uczniów może być sytuacją stresującą?
Edukacja do przekroczenia progu dorosłości jest obowiązkowa, więc mogłoby się wydawać, że sprawdziany, klasówki, odpytywanie to dla nastolatków chleb powszedni, który nie powinien wzbudzać większych emocji. Czy więc odpowiadanie przy tablicy może być dla ucznia sytuacją stresującą? Jestem przekonana, że tak! Dlaczego? Cała uwaga nauczyciela skoncentrowana jest wówczas na Tobie, przez co nierzadko plącze Ci się język, zapominasz co miałeś powiedzieć mimo solidnej nauki w domu, dosłownie odejmuje Ci mowę. Ale nauczyciel to tylko wierzchołek góry lodowej. Jeśli boisz się wystąpień publicznych, to zapewne wizja patrzących na Ciebie dwudziestu kilku lub nawet trzydziestu par oczu powoduje u Ciebie zimne poty i drżenie rąk, zwłaszcza, jeśli nie darzysz właścicieli ów oczu szczególną sympatią. Niekiedy nie daje Ci się to skupić, masz milion myśli na sekundę. Chciałbyś popisać się wiedzą, odpowiedzieć na wszystko jak najlepiej, najpiękniej, stylistycznie... a jednak stres przejmuje nad Tobą kontrolę. Jeszcze gorzej, jeśli nic nie umiesz. Wówczas starasz się zakryć swój stres dobrą miną do złej gry. Często grasz chojraka, któremu nie zależy na ocenach, od razu prosisz o jedynkę. Jeszcze częściej usiłujesz wygrzebać z zakamarków pamięci jakieś okruszki wiedzy, gorączkowo selekcjonujesz informacje. No tak, możesz opowiedzieć wczorajszy serial o 18, ale o czym była wczorajsza lekcja? No cóż, stres i niewiedza to chyba najgorsza para w szkolnych duetach.
