Przedstawione na schemacie DNA plazmidu i DNA wstawionego genu poddano trawieniu tą samą restryktazą , ponieważ restryktazy rozpoznają konkrente (przypisane im) sekwencje palindromowe cżąsteczek DNA, a więc aby końce cząsteczki DNA plazmidu były komplementarne do końców fragmentu DNA (genu) dawcy to plazmid jak i cząsteczka DNA dawcy muszą zostać przecięte tą samą restryktazą tnącą tak, by pomiędzy zasadami azotowymi budującymi niesparowane lepkie końce obydwóch fragmentów DNA mogły zostać wytworzone wiązania wodorowe co w konsekwencji pozwoli na włączenie transgenu w plazmid bakterii i umożliwi powstanie wektora plazmidowego.
