Odpowiedź:
Artysta, pragnąc być poetą codzienności, zrywa z patosem, odrzuca zagadnienia społeczne, polityczne, dotyczące walk narodowo-wyzwoleńczych. Używa języka prostego, zrozumiałego, nie wprowadza zawiłych i trudnych środków stylistycznych – wykorzystuje związki frazeologiczne i epitety („dusza błękitna”, „radosna wichura”).
Wyjaśnienie:
Musisz zastanowić się co chciał osiągać i dlaczego
