Odpowiedź:
James Macpherson – zasłynął jako autor Pieśni Osjana. Utwór ten wywołał w Europie ogromne poruszenie, gdyż Macpherson ogłosił, iż jest to rzeczywisty zabytek literatury celtyckiej pochodzący z III w., odnaleziony przez poetę. W rzeczywistości opowieści barda Osjana były utworem Macphersona, przenosiły zaś czytelnika w krąg średniowiecznego rycerstwa, opowiadały o przodkach Szkotów, o walkach dawnych Celtów. (Ulubiona lektura młodego Wertera.
George Byron – jego słynne powieści poetyckie: Giaur, Korsarz, dramaty: Manfred i Kain, a także poemat dygresyjny – Wędrówki Childe Harolda. Bohaterowie George’a Byrona wyrażali bunt przeciw światu odrzuceniem norm moralnych i agresją. Bezprzykładnie odważni, nade wszystko miłujący wolność, pogrążając się w nienawiści, doprowadzali się do samounicestwienia. Wzorzec bajroniczny wywarł bardzo silny wpływ na literaturę polską.
Walter Scott – znany głównie jako twórca pełnych emocji powieści historycznych, takich jak Waverley, Ivanhoe, Narzeczona z Lammermoor. Zastosował praktycznie to, co wymyślił Hegel (chociaż nic o Heglu nie wiedział) – tak skonstruował narrację w swoich powieściach historycznych, że obejmowała ona dwie perspektywy bohatera i autora. Pisał także powieści poetyckie (Dziewica jeziora) i ballady (Pieśni szkockiego pogranicza).
Horace Walpole – twórca powieści gotyckiej (Zamczysko w Otranto). Opowieść gotycka, czyli takiej, która rozgrywała się w ponurych zamczyskach, lochach lub samotnych siedzibach, pełna duchów, tajemnic rodowych i tragicznych wydarzeń, niepozbawiona wątku miłosnego i szczęśliwego zakończenia.
Wyjaśnienie:
Dasz naj pliss
