Odpowiedź:
Z lektury pt. "Oskar i pani Róża" napisanej przez Erica Schmitta dowiedziałem się o miłości, cierpieniu i śmierci. Oskar zakochał się w Peggy i gdy ona miała operację uświadomił sobie, że kocha ją bez względu na jej kolor skóry. Miłość nie wyzwala od cierpienia i nie pozwala na pogodzenie się ze śmiercią lecz pomaga choć na trochę o nim zapomnieć. Zanim chłopiec umarł poznał panią Różę, która pomogła mu przejść ciężki okres. Sprawiła, że chłopiec mógł nacieszyć się ostatnimi chwilami życia. Dzięki niej pogodził się z rodzicami. Kiedy chłopiec umarł Oskara zrozpaczeni rodzice i pani Róża bardzo cierpieli. Śmierć to jedyna pewna sprawa w życiu człowieka i może dlatego wielu tak przeraża. Człowiek boi się wielu nieznanych mu, trudnych rzeczy, a spośród nich jest to najtrudniejsza i najbardziej nieznana. Jest to rzadki temat do rozmów. Cierpienie jest wpisane w nasze życie, jest jego nieodłącznym elementem. Jedyne co nas wszystkich od siebie odróżnia to sposób w jaki radzimy sobie z nim. Cierpienie i śmierć zawarte w tej książce dotyka czytelnika mocno i głęboko wnika do serca. Postawa Oskara zmusza do przemyślenia rad Pani Róży i wyciągnięcia wniosków z postępowania chłopca oraz jego nastawienia psychicznego dotyczącego życia. Chociaż pani Róża próbuje ulżyć chłopcu i opowiada mu historie, które mają odwrócić jego uwagę od duchowego cierpienia i sprawić, by mógł jakoś nad nim zapanować, tak naprawdę na każdej stronie czai się jakiś niewypowiedziany strach. Oskar jest pogodnym chłopcem, ale trudno zapomnieć, że jest chłopcem śmiertelnie chorym. Opowieść przekazuje pewną mądrość, że ból trzeba werbalizować i go uzewnętrzniać.
