Zbrodnia katyńska – zbrodnia posiadająca wg uchwały Sejmu RP znamiona ludobójstwa[1], kwalifikowana jako zbrodnia wojenna[2][3][4], zbrodnia przeciwko ludzkości[2], zbrodnia przeciwko pokojowi[2] i zbrodnia komunistyczna[5], popełniona przez NKWD przez rozstrzelanie wiosną 1940 roku co najmniej 21 768 obywateli Polski (w tym ponad 10 tys. oficerów Wojska Polskiego i Policji Państwowej), na mocy decyzji najwyższych władz ZSRR zawartej w tajnej uchwale Biura Politycznego KC WKP(b) z 5 marca 1940 roku (tzw. „decyzja katyńska”). Egzekucji ofiar, uznanych za „wrogów władzy sowieckiej”, NKWD dokonywało przez strzał w tył głowy z broni krótkiej.
