Odpowiedź:
Kinga zwana też Kunegundą urodziła się 5 marca 1234 r. na Węgrzech w królewskiej rodzinie Arpadów.
Zmarła 24 lipca 1292 r. w klasztorze w Starym Sączu.
Jej relikwie spoczywają w klasztorze sióstr klarysek w Starym Sączu.
Była córką króla Węgier Beli IV. Została poślubiona księciu Bolesławowi Wstydliwemu (było to popularne w tych czasach małżeństwo polityczne, zapewniające sojusz między Węgrami a Krakowem). Wraz z mężem żyli w białym małżeństwie, czyli nie korzystali z uciech cielesnych, nie skonsumowali swego małżeństwa. Zachowali czystość. Kinga otrzymała od męża w posiadanie ziemię sądecką, o którą z wielką miłością się troszczyła. Po śmierci Bolesława Kinga założyła w Starym Sączu klasztor klarysek, do którego sama wstąpiła. Zrezygnowała z książęcych godności, w klasztorze nie pełniła też żadnych funkcji, była prostą, skromną zakonnicą.
Jest przede wszystkim patronką górników soli (górników w ogóle jest Barbara). Wiąże się to z legendą, że to właśnie ona sprowadziła sól do Polski. na Węgrzech wrzuciła pierścień książęcy do kopalni soli. Następnie wydobyto go wraz z solą w Wieliczce.
Jest też patronką samorządowców, czyli tych, którzy troszczą się o swoją małą ojczyznę, tak jak Kinga troszczyła się o swoją ziemię sądecką.
Cechy do naśladowania: patriotyzm, skromność, troska o innych
Na obrazie kanonizacyjnym jest ukazana w stroju zakonnicy w murach klasztoru. Na rękach trzyma bryłę ufundowanego przez siebie klasztoru w Starym Sączu. Za jej plecami widać Wawel, na którym często przebywała z mężem-księciem krakowskim. Z kolei na obrazie Jana Matejki z cyklu poczet królów i książąt polskich jest ukazana jako stara księżna z koroną i klasztorem w tle. To oczywiście najpopularniejsze wizerunki, a jest ich znacznie więcej
