Odpowiedź:
Pinokio nie był zbyt mądry, chętnie kłamał, ulegał szybko złym wpływom, nie chciał się uczyć. Za wszelką cenę pragnął dobrego i wygodnego życia. Nie lubił oczywiście nic co wiązało się z pracą. Pajac był typowym egoistą myślącym tylko i wyłącznie o sobie.
Po długiej tułaczce i licznych ciężkich doświadczeniach Pinokio odnajduje i ratuje z kłopotów swego ojca. Na zmianę osobowości oraz charakteru pajaca miały wpływ jego doświadczenia życiowe. Niesforny Pinokio bardzo chciał stać się dobrym i zamienić się w chłopca, ale na przeszkodzie wciąż stawały mu jego własne wady: lenistwo, lekkomyślność, skłonność do kłamstwa, egoistyczne myślenie tylko o sobie. Pod koniec powieści Pinokio zmienił się, pracował, chętnie poświęcał się dla dobra innych. Już nie myślał tylko o sobie i dopiero wtedy poczuł się szczęśliwym. Pozbył się złych przywar i przybrał dzięki Wróżce ludzką postać, która stwierdziła, że pajac spełnia już jej wymagania, a przede wszystkim marzenia starego Dżeppetto, który pragnął mieć syna.
[LINK]
Dobre uczynki Pinokia:
- pracował na utrzymanie ojca,
- samodzielnie uczył się czytać i pisać,
- wyrzekł się nowego ubranka, aby przeznaczone na jego kupno pieniądze oddać chorej wróżce.
Złe uczynki Pinokia:
- ucieczka z domu,
- sprzedaż elementarza,
- włóczęga z lisem i kotem,
- ucieczka ze szkoły,
- wyprawa do Krainy Zabawek.
Wyjaśnienie:
