Sonet V:
- problematyka: przywiązanie człowieka do rzeczy materialnych, które są znikome i przemijalne oraz ukazanie jego dwoistej, pełnej sprzeczności natury.
- zastosowane środki wyrazu artystycznego: np.
epitety – „piękne oblicze“, „wieczna i prawa piękność“, oksymoron- „nędzna pociecha“, metafora – „myśli cukrują“, apostrofa – „Gdy Ciebie wiecznej i prawej piękności“, „Samej nie widzi, celu swej miłości“, przerzutnia – „I nie miłować ciężko i miłować Nędzna pociecha… .“, antyteza - „I nie miłować ciężko, i miłować / Nędzna pociecha”,
- cechy charakterystyczne epoki: poczucie przemijalności i kruchości istnienia, skrajne nurty: racjonalizm i empiryzm
- cechy sonetu:
kunsztowna kompozycja
4 strofy (14 wersów) w tym 2 pierwsze opisowe, kolejne 2 refleksyjne
