Odpowiedź:,,Dziewczynka z parku" to piękna, jakże wzruszająca książka, mówiąca o przeżyciach małej dziewczynki Andzi oraz jej mamy, po śmierci taty, o cierpieniu, wartości wspomnień, o tym jak radzić sobie w trudnej sytuacji życiowej, jak znaleźć sens i radość. To tęsknota , by wszystko było jak dawniej - zabawy, gry, wspólne spacery, wycieczki.
Autorką książki jest Barbara Kosmowska. To poetka, pisarka.
Ilustracje do książki ,,Dziewczynka z parku" namalowała Emilia Dziubak.
Książka składa się z dwunastu rozdziałów. Na końcu jest opowiadanie ,,Chłopiec w żółtej bluzie ". Jeremiasz przedstawia siebie. Dostał od Andzi notes, w którym będzie opisywał wszystko. Wspomina o swojej przyjaźni z Andzią, pisze o swojej chorobie i swojej poprzedniej szkole.
Mama Andzi ilustrowała książki. Tata był ornitologiem. Obserwował życie i budowę ptaków, a później to opisywał. Nauczył swoją córeczkę prowadzić takie obserwacje, zaszczepił w niej miłość do przyrody. Dawał jej wskazówki, jak żyć, jak radzić w trudnych sytuacjach. To wszystko zapisało się w pamięci dziewczynki i po stracie ukochanego tatusia pozwalało jej przetrwać wszystkie trudne chwile.
Dziewczynka bardzo tęskni za ojcem, przypomina różne momenty z życia, kiedy on jej towarzyszył. Przypomina ostatnią rozmowę z tatą w szpitalu i powierzony jej sekret. To wspomnienie wraca do niej jak mantra. Jednocześnie Andzia obserwuje zachowanie mamy. Widzi jej ciągłe przygnębienie i smutek oraz zamyślenie. Jednocześnie mama robi wszystko, by było w domu jak dawniej. Czasami otuchy dodaje babcia, która wspiera swoją córkę i wnuczkę.
Dziewczynka była dobrą uczennicą. Po śmierci taty przestała odrabiać lekcje, spóźniała się. W szkole koleżanki nie rozumiały jej. Uważały, że powinna wylewać łzy, a tych łez nie widziały i Andzi, bowiem bohaterka płakała często w kąciku lub gdy położyła się spać.
Andzia zaprzyjaźniła się z Jeremiaszem, chłopcem drugorocznym, chorym na cukrzycę. Jeremiasz długo przebywał w szpitalu i musiał powtórzyć klasę. Oboje rozumieli się, razem wracali ze szkoły do domu. Andzia mieszkała blisko szkoły w niewielkim domku z dużym tarasie. Jeremiasz mieszkał w bloku.
Gdy wracali ze szkoły Andzia często przypominała chwile z tatą. Karmiła kaczki. Dzieci urządzały wspólne zabawy. Razem zjeżdżali z górki, obserwowali zachowanie zwierząt w parku. Jeremiasz odwiedzał Andzię w domu. Andzia na prośbę swojej wychowawczyni odwiedzała Jeremiasza w czasie choroby zanosząc mu lekcje.
Andzia zdradziła Jeremiaszowi swój sekret ,,Jej tata powiedział, że nawet jak umrze, to wcale nie tak całkiem. I kiedy Andzia zobaczy takiego kowalika, co ma długą czarną kreskę na łebku, to ma się już niczym nie przejmować. I że ten kowalik zawsze ją zawoła".
Wyjaśnienie:
