Odpowiedź:
Na początku roku 1789 pozycja Ludwika XVI we Francji była silna. Był co prawda krytykowany, wytykano mu rozrzutność ( a szczególnie jego żonie), a Francja znajdowała się w kryzysie finansowym, jednak sam wciąż zachowywał pełnie władzy absolutnej. Sytuacja zmieniła się w lecie 1789 roku , kiedy to przedstawiciele stanu trzeciego założyli Zgromadzenie konstytucyjne. Nagle król nie miał wpływu na prace związane z ustrojem w jego państwie. Po tym król został zmuszony do podpisania deklaracji praw człowieka i obywatela, a także zmienia miejsca przebywania na Paryż, gdzie stał się właściwie więźniem rewolucjonistów. Jego pozycja stawała się coraz słabsza. Stan ten został usankcjonowany we wrześniu 1791 roku, kiedy w życie weszła konstytucja francuska, która oparta była o zasady trójpodziału władzy. W niej pozycja króla została znacznie osłabiona. Władca reprezentował sobą władzę wykonawczą, jednak każda jego decyzja wymagał kontrasygnaty odpowiedniego ministra, co znosiła samodzielność króla. Mam nadzieję że pomogłem :)
