Odpowiedź :
Wiersz to typowy przykład realizacji założeń awangardy krakowskiej, ugrupowania poetyckiego, do którego należeli również Tadeusze Peipere i Julian Przyboś. Jednaym z jej haseł była maksymalna kondensacja treści, w minimalnej dawce słów. Ideał ten udawało się spełniać najczęściej dzięki pojemnym metaforom, pogłębiającym również interpretację danego utworu.
Występują w wierszu metafory: ,,poeta wykrzyknik ulicy,,, która to fraza zawiera drugi ważny postulat ugrupowania - demokratyzację poezji. Poeta ma mówić językiem masy, którą reprezentuje.
Z kolei inny fragment metaforyczny: "... dwurząd bloków, rozłupany powietrzem. masy współzatrzymane, z których budowniczy uprowadził ruch: znieruchomiałe piętra. dachy, przerwane w skłonie...", przedstawia nam modernistyczną wizję budowy nowego miasta, jego ulic, budynków wznoszonych jakby z pustej przestrzeni. Fragment ten stara się wywołać u odbiorcy wrażenie dynamiki, ruchu, wysiłku fizycznego, dzięki któremu rzeczywistość powoływana jest do życia.
"...mury wynikłe ściśle"- jest kolejną metaforą, która podkresla wagę precyzji w wykonaniu tego ludzkiego dzieła stworzenia.
Zaś w określeniu "góry naładowane trudem człowieczym: gmachy" dostrzec możemy paralelę miedzy natura a kulturą, dziełem Bożym (góry) a dziełem ludzkim (gmachy). Nastepuje tu apoteoza ludzkiej pracy i wysiłku fizycznego.
Widać to również w kolejnym obrazie metaforycznym : "pomysleć: każda cegła spoczywa na wyjętej dłoni" - wszystko zależy tu od człowieka, on jest stwórcą, budowniczym, który za efekty tej pracy odpowiada moralnie.