Odpowiedź:
Wszędzie wokoło wyrastają wzgórza. Zielone, z początku niskie, łagodne, im dalej na wschód stają się coraz wyższe, o ostrych krawędziach, tworząc skaliste góry. Jedną, najwyższą z nich niczym korona wieńczy niewielki, średniowieczny zamek o strzelistych wieżyczkach pokrytych brązową dachówką. Ich szczyty niemal dotykają chmur, które kłębią się na nocnym niebie i przysłaniają złote gwiazdy. Co jakiś czas z obłoków wynurza się ogromna tarcza księżyca i oświetla teren dookoła. Srebrzysty blask przebija się przez gęsty, mroczny las, wije się między grubymi, chropowatymi pniami i pada na gładką powierzchnię strumienia. Przejrzysta woda płynąca przez wzgórza, przez las, czasami szybciej, czasami wolniej szemrzy cicho. W jednym miejscu na szerokiej polanie przerzucony przez nią jest drewniany, stary mostek, gdy przecina drogę prowadzącą do położonego wyżej zamku.
Wyjaśnienie:
122 słowa
