Odpowiedź:
Tytuł wiersza Syn marnotrawny (z obrazu Hieronima Boscha) wskazuje na inspirację konkretnym dziełem, dlatego w pierwszym odruchu możemy bez wahania nazwać go ekfrazą. Jest to jednak ekfraza dziwna. Po pierwsze, tytuł i, co za tym idzie, temat przedstawienia budzą wątpliwości historyków sztuki. Obraz w katalogu Museum Boijmans Van Beuningen w Rotterdamie, gdzie się znajduje, funkcjonuje pod tytułem Domokrążca, często określa się go także jako Wędrowca. Po drugie, jeśli nawet uznać, że obraz faktycznie przedstawia młodzieńca, który przepuściwszy majątek, skruszony wraca do domu ojca, to Tadeusz Różewicz dokonuje celowo błędnego odczytania sceny z biblijnej przypowieści.
Obraz przedstawia mężczyznę z wiklinowym koszem na plecach, w podartym, zniszczonym ubraniu, w dwóch różnych butach. Za nim widzimy zniszczony budynek. To karczma, miejsce grzechu i rozpusty. Podróżny oddala się od niej, ale ogląda za siebie. Chwiejna postawa, podobnie jak niedbały strój i włosy w nieładzie, to oznaki głupca, któremu niełatwo jest trzymać się prostej ścieżki. Wędrówka to obraz ziemskiego życia, z jego pokusami i niebezpieczeństwami. Stroma ścieżka oraz wąska brama prowadzą do zbawienia. Wystarczy jednak chwila nieuwagi, aby zboczyć na manowce, zbłądzić i zostać potępionym. Chociaż, co ilustruje właśnie przypowieść o marnotrawnym synu, do ostatniej chwili można zawrócić, nawrócić się i oczekiwać miłosierdzia.
