Utwór F. D. Kniaźnina pod tytułem „Krośnienka. W rodzaju pasterskim” jest sielanką ponieważ akcja rozgrywa się w scenerii wiejskiej – widzimy to w elementach świata zewnętrznego, który opisuje dziewczyna. Dodatkowo zaznaczone są obowiązki charakterystyczne dla ludzi na wsi: przędzenie na krosnach. Co więcej uwydatniona jest tutaj miłość pomiędzy młodymi ludźmi – mimo tego, że są rozdzieleni, widać wielkie uczucie jakie ich łączy.
Kolejną cechą, która świadczy przynależności wiersza do gatunku sielanki świadczy „monolog liryczny”, który prowadzi bohaterka – był on typowy dla tego gatunku.
Zdrobnienia w tym wierszu mają podkreślać uczuciowość.
