Odpowiedź :
Przykładem takie postaci może być tytułowy bohater powieści poetyckiej pt. "Konrad Wallenrod". Jest on przykładem tragicznego bohatera romantycznego, który szczęścia w domu nie znalazł. Wybierając wojnę Walter wydaje niejako wyrok na swoją żonę, tym samym niszczy siebie jako rycerza, honorowego wojownika. Mimo wszystko można powiedzieć, że Walter Alf zaznał szczęścia, jednak w szczególny sposób. Dla Konrada miłość do ojczyzny była droższa od miłości do ukochanej Aldony. Człowiek ten walcząc podstępnie obronił swoją ojczyznę i można powiedzieć, iż dopiął swego.
Przykładem bohatera epoki Młodej Polski, który nie zaznał szczęścia w rodzinie, a służbie innym jest doktor Tomasz Judym z powieści Stefana Żeromskiego pt. " Ludzie bezdomni ". Nie uległa wątpliwości, że Judym przyjmuje skrajną postawę, nie uznaje w swym postępowaniu żadnych kompromisów. Przeżywa on ogromne rozdarcie wewnętrzne, staje przed możliwością znalezienia szczęścia rodzinnego i założenia własnego domu. Może związać się z kochającą go Joasią. Niestety miłość dziewczyny postrzega jako ewentualne zagrożenie i może ono okazać się utrudnieniem w realizacji obranej drogi życiowej. Tak więc w strachu między lekarzem- społecznikiem, a poszukującym osobistego szczęścia Tomaszem Judymem- zwycięża ten pierwszy. Można jednak zastanawiać, czy przez swoją bezkomprisowość. Judym przypadkiem więcej nie stracił, niż mógłby zyskać idąc na rozsądne kompromisy. Działając w pojedynkę jest w stanie uratować tylko nielicznych pacjentów.
Tomasz Judym, oceniany w kategoriach zdrowego rozsądku, przegrywa swoje życie: traci możliwość zrobienia kariery, odrzuca miłość Joasi, rezygnuje z możliwości osiągnięcia stabilizacji życiowej. Jednak kieruje się swoim postępowaniu czystymi, moralnie pięknymi i to sprawia, że otoczenie ocala świat własnych wartości i ideaów, pozostaje wierny sobie, pomimo ogromnej ceny jaką musi zapłacić oraz wszystkich rezygnacji, Judym znajduje szczęście w pomocy innym.
W literaturze dwudziestolecia międzywojennego odnajdujemy odmienną interpretację szczęścia, niż w poprzednich epokach. W powieści " Noce i Dnie "Marii Dąbrowskiej ukazane jest właśnie rodzinne szczęście jakiego doznawali małżonkowie: Bogumił i Barbara. Dwa pierwsze tomy powieści obejmują historię związku dwojga ludzi. Jest to para silnie skontrastowana i różni ich od siebie właściwie wszystko. Prezentowali oni bowiem dwie odmienne postawy życiowe, dwie różniące osobowości. Bogumił jest człowiekiem zwróconym " na zewnątrz ", otwartym na otaczający świat. Taką postać cechuje silna łączność z otoczeniem, przyrodą i innymi ludźmi. Bogumił sens życia odnajduje w ciężkiej pracy, zgodnej z rytmem przyrody, któremu trzeba się podporządkować. Barbara natomiast stanowi całkowite przeciwieństwo swojego męża. Jest typowym przykładem introweryczki, czyli skupionej na swoich przeżyciach, myślach i marzeniach.
Przykładem bohatera epoki Młodej Polski, który nie zaznał szczęścia w rodzinie, a służbie innym jest doktor Tomasz Judym z powieści Stefana Żeromskiego pt. " Ludzie bezdomni ". Nie uległa wątpliwości, że Judym przyjmuje skrajną postawę, nie uznaje w swym postępowaniu żadnych kompromisów. Przeżywa on ogromne rozdarcie wewnętrzne, staje przed możliwością znalezienia szczęścia rodzinnego i założenia własnego domu. Może związać się z kochającą go Joasią. Niestety miłość dziewczyny postrzega jako ewentualne zagrożenie i może ono okazać się utrudnieniem w realizacji obranej drogi życiowej. Tak więc w strachu między lekarzem- społecznikiem, a poszukującym osobistego szczęścia Tomaszem Judymem- zwycięża ten pierwszy. Można jednak zastanawiać, czy przez swoją bezkomprisowość. Judym przypadkiem więcej nie stracił, niż mógłby zyskać idąc na rozsądne kompromisy. Działając w pojedynkę jest w stanie uratować tylko nielicznych pacjentów.
Tomasz Judym, oceniany w kategoriach zdrowego rozsądku, przegrywa swoje życie: traci możliwość zrobienia kariery, odrzuca miłość Joasi, rezygnuje z możliwości osiągnięcia stabilizacji życiowej. Jednak kieruje się swoim postępowaniu czystymi, moralnie pięknymi i to sprawia, że otoczenie ocala świat własnych wartości i ideaów, pozostaje wierny sobie, pomimo ogromnej ceny jaką musi zapłacić oraz wszystkich rezygnacji, Judym znajduje szczęście w pomocy innym.
W literaturze dwudziestolecia międzywojennego odnajdujemy odmienną interpretację szczęścia, niż w poprzednich epokach. W powieści " Noce i Dnie "Marii Dąbrowskiej ukazane jest właśnie rodzinne szczęście jakiego doznawali małżonkowie: Bogumił i Barbara. Dwa pierwsze tomy powieści obejmują historię związku dwojga ludzi. Jest to para silnie skontrastowana i różni ich od siebie właściwie wszystko. Prezentowali oni bowiem dwie odmienne postawy życiowe, dwie różniące osobowości. Bogumił jest człowiekiem zwróconym " na zewnątrz ", otwartym na otaczający świat. Taką postać cechuje silna łączność z otoczeniem, przyrodą i innymi ludźmi. Bogumił sens życia odnajduje w ciężkiej pracy, zgodnej z rytmem przyrody, któremu trzeba się podporządkować. Barbara natomiast stanowi całkowite przeciwieństwo swojego męża. Jest typowym przykładem introweryczki, czyli skupionej na swoich przeżyciach, myślach i marzeniach.