Cyprian Kamil Norwid opuścił dom i Ojczyznę. W swojej twórczości odwołuje się do swojej nostalgii oraz miłości do rodzimych stron.
W „Moja Piosnka II” prezentuje najważniejsze według niego wartości, które charakteryzują polski naród. Jest to wielki szacunek dla chrześcijaństwa i przedstawianych przez niego wartości. Widać wdzięczność dla boskich darów. Norwid mówi w tym utworze także o poważnym traktowaniu natury, jej hojności. Według poety Polacy są pełni szacunku i przyjaźni wobec siebie. Tęskni za tym wszystkim, a także „i za rzeczą inną”, możemy domyślać się, że chodzi o miłość, która w tym utworze nie jest dosłownie wyrażona. Norwid idealizuje obraz Polski, hiperbolizuje jej zalety. Pochwala prostolinijność Polaków, ich szczerość i bezpośredniość.
Wspominając w swoich wierszach między innymi Fryderyka Chopina i Józefa Bema, widać jego wielki szacunek i uznanie dla twórców-rodaków. Przypomina wielkie postaci z naszej historii, w świetle bardzo pozytywnym.
Poeta tęskni za krajobrazem, architekturą, widokami, które pamięta z rodzinnego kraju. Wspomina je z tęsknotą. Ma także nadzieję, że zostanie pochowany w Polsce.
