1.miejsce akcji- miasteczko
2. bohaterowie:
- wiejska dziewczyna – Karusia
- starzec
- racjonalista
- pierwowzorem był fizyk i matematyk, profesor Uniwersytetu Wileńskiego, Jan Śniadecki
- Jasio
- zmarły ukochany Karusi
- wywołany mocą wyobraźni dziewczyny
- „gawiedź” – społeczność małego miasteczka
3. narrator:
- aprobuje zachowanie bohaterki
- prawdy o świecie i człowieku dopatruje się w ludowych wierzeniach
- wie, że
- nie wolno mierzyć świata tylko miarą nauk empirycznych
- nie należy pogardzać prostym ludem
- prawdę poznaje się poprzez czucie i wiarę
4.Karusia po smierci narzeczonego Jasia popadla w obled. Bloka sie teraz wsrod ludzi szukajac ukochanego i gleboko wierzac , ze zmarly ciagle jest przy niej, ze wystarczy tylko wyciagnac reke aby go dotknac. Karusia widzi swego kochanka obok siebie, rozmawia z nim, smieje sie do niego i placze. Wiara Karusi w to ze Jas kocha ja nawet po smierci, ze choc umarl i przestal nalezec do ziemskiego swiata, nadal moze byc z nia razem, jest niezwykle istotna dla ludowego przekonania o zwiazku miedzy dwoma swiatami. Jest to wiara w to ze pomiedzy swiatem ludzi zmarlych a zywych istnieje lacznosc, ze te dwa swiaty przenikaja sie wzajemnie, wspolistnieja. Tak wiec duchy moga kontaktowac sie z zywymi. Wierzy w to prosta dziewczyna, wierzy w to caly wiejski lud.
5.obserwujący zachowanie Karusi tłum:
- gromadzi się wokół niej
- komentuje jej zachowanie
- aprobuje to szaleństwo
- jest przekonany o prawdziwości sytuacji oraz słów wypowiadanych przez Karusię
starzec:
- neguje widzenie Karusi
- wzywa świadków wydarzenia do wiary w szkiełko i oko
- nazywa dubami smalonymi monolog nieszczęśliwej dziewczyny
