Osiemnastoletniego Szymanowskiego rodzice postanowili po
maturze na studia do Warszawy. Gdy w 1901 roku przyjechał do stolicy był już
kompozytorem wielu preludiów i etiud. W początkowym okresie kompozytor pozostawał
pod wpływem muzyki Fryderyka Chopina, Aleksandra Skriabina i kompozytorów
niemieckich epoki późnego romantyzmu - Ryszarda Wagnera i Ryszarda Straussa. Pod
ich wpływem powstały dalsze kompozycje: cztery etiudy i wariacje na fortepian
oraz pierwsze utwory na orkiestrę – „Uwertura koncertowa” i dwie symfonie. Były
to dzieła pisane jeszcze w duchu muzyki romantycznej, ale młody kompozytor
czuł, że środkami romantycznymi już nie da się wiele stworzyć.
