Młodzież w czasie II wojny światowej była bardzo wierna swoim rodzinom i była gotowa oddać za nich życie. Liczyło się dla nich nie tylko dobro swoje, ale także innych. Byli gotowi do czynów, jakich żadna osoba z dziszejszej młodzeżeży nie odważyła by sie uczynić. Dzieci pragnęły zdobywać wiedzę, lecz nauka była ściśle zabroniona. Nie było wogóle polskich szkół, a do niemieckiej polskie dzieci nie mogły uczęszczać. Mimo wszelkich zakazów i terroru powstało tajne nauczanie.Nauczyciele uczylo po kilkoro dzieci
i uczyli je. Często rodzice prosili o zajęcie się ich dziećmi, żeby nie demoralizowały się z braku zajęcia, nawet płacili nauczycielowi wg swoich możliwości.Liczba chętnych dzieci do nauki nie brakowało. Było to możliwe przy ścisłej współpracy z rodzicami, którzy ofiarowywali swoje bardzo małe źle ogrzane mieszkania. W razie niespodziewanej wizyty Niemca tłumaczono, że są to lekcje języka niemieckiego i rachunków - potrzebne przecież dzieciom, gdy będą musiały pracować już od 12-14 roku życia jako niewykwalifikowani robotnicy. Zlikwidowano szkoły wyższe i średnie, a pozostawiono szkoły podstawowe i zawodowe o okrojonym programie nauczania i zakazu uczenia historii Polski, geografii i literatury. Tajne nauczanie to nie tylko kształcenie młodzieży, ale i wysiłek wychowawczy. Nauczyciele uważali prowadzenie tajnego nauczania za swój obywatelski obowiązek, a młodzież chętnie garnęła się do nauki i osiągała dobre wyniki. Jedni i drudzy wiedzieli, iż w razie wykrycia, groziło uczniom i nauczycielom, a nawet właścicielom mieszkań, w których odbywały się komplety, więzienie i obóz koncentracyjny. wszelkie zakazy i terror nie powstrzymywały jednak tajnego nauczania.
W czasie II wojny światowej młodzież wstępowała także harcerstwa. Osoby związane z władzami przedwojennego ZHP stworzyły Szare Szeregi, w których podstawą wychowania miała być walka o odzyskanie niepodległości. Oprócz Szarych Szeregów powstała też druga organizacja, Hufce Polskie.
To tak troche w skrócie :):)
