Człowiek jest istotą społeczną, tzn. poza społeczeństwem nie może się wszechstronnie rozwijać. Jego natura skłania go do życia wśród ludzi. Pod ich wpływem uczy się, kształtuje swoją osobowość, zdobywa wiedzę i umiejętności, poznaje normy i wzorce zachowań, systemy wartości. Dzięki kontraktom z innymi ludźmi współkształtuje niezbędne w życiu społecznym zachowania, przyswaja i twórczo wykorzystuje doświadczenia i wiedzę społeczności, której jest członkiem. Wszystko to dzieje się w ciągu całego życia człowieka, choć szczególnie ważny jest okres jego młodości. W życiu człowieka jako jednostki, a także w życiu zbiorowości ważną rolę odgrywają uczucia, np. radość, gniew, złość, lęk; wartości, np. miłość, prawda, praca, wolność,; motywacja, czyli zespól czynników pobudzających człowieka do działania, by osiągnąć określony cel. Wszystko to wyróżnia człowieka w świecie przyrody, choć stale pozostanie on jej częścią jako istota biologiczna.
