Układ planetarny powstaje na drodze ewolucji. Najpierw musi zaistnieć tak zwany obłoku molekularnego, czyli "luźny" zbiór gazów (wodór, hel) pyłu kosmicznego obłok zazwyczaj ma średnicę od kilku do nawet kilkuset lat świetlnych. W wyniku silnych zaburzeń zewnętrznych (wybuch supernowej) zostaje naruszony grawitacyjny stan obłoku i całość zaczyna "zapadać się" w jeden centralny punkt, nagromadzenie gazów i pyłu tworzy tak zwany dysk protoplanetarny który zaczyna wirować z dużą prędkością, powstająca siła zacieśnia pojedyncze cząstki materii dysku i tworzy protogwiazda, w której powili zaczynają się odbywać reakcje nuklearne, a w ich wyniku termonuklearne i tworzy się gwiazda. Wyzwolenie tak wielkiej energii sprawa, że pozostała część otaczającego ją obłoku oddala się, jednocześnie potężne pole grawitacyjne młodej gwiazdy nie pozwala materii oddalić się tworząc skupiska materii, owe skupiska zaczynają wirować wokół gwiazdy, podobnie jak dysk, jednak wzajemne oddziaływanie nie pozwala tworzącym się planetom "spaść" na gwiazdę, materia zaczyna wirować także wokół własnej osi i tworzy obiekt sferyczny ( kulo-podobny) to właśnie jest młoda planeta, podążająca po wytyczonej wokół gwiazdy orbicie. W zależności od wielkości obłoku oraz następującej anomalii, może wytworzyć się pojedynczy dysk z którego narodzi się jedna gwiazda, ale również mogą powstać mnogie dyski które dadzą początek układowi z dwiema, trzeba lub większą ilością gwiazd.
