Odpowiedź :
Epoka średniowiecza była epoką, w której pojawił się tak zwany uniwersalizm. W każdym kraju Europy Zachodniej i Środkowo-Wschodniej była ta sama religia (chrześcijaństwo), ten sam język dworu, elit i Kościoła (łacina), te same style budownictwa (romański, a potem gotycki), ta sama literatura - pisana anonimowo, ku czci Boga, głównie dotycząca tematów religijnych, na przykład żywoty świętych, teksty parenetyczne (opisujące wzorce osobowe: świętego, dobrego króla i honorowego rycerza), a także różnego rodzaju modlitwy i pieśni religijne. W każdym kraju w Europie funkcjonował teatr, który objeżdżał różne miasta i wystawiał przedstawienia, takie jak pasje czy moralitety, farsy lub misteria. W każdym kraju panowała także kultura rycerska i cnoty, które należało spełniać, by uchodzić za dobrego władcę, dzielnego rycerza czy oddaną damę.
Średniowiecze to niezwykle ciekawa epoka. W całej Europie można było dogadać się w języku łacińskim, który stał się językiem elit i dworów. Dzięki religii chrześcijańskiej w każdym kraju rozwijały się krajowe Kościoły z własną hierarchią, które podlegały papieżowi. Warto też dodać, że w każdym kraju czytało się mniej więcej to samo, na przykład popularne były legendy o królu Arturze czy też legendy o św. Aleksym.