Odpowiedź :
Stwierdzenie o nowym życiu Raskolnikowa można rozumieć jako jedno z przesłań powieści Zbrodnia i kara Fiodora Dostojewskiego.
Zbrodnia i kara
Zbrodnia i kara to powieść psychologiczna napisana w XIX wieku przez Fiodora Dostojewskiego. Opowiada o Rodionie Raskolnikowie, młodym studencie, który zamordował i okradł lichwiarkę. Po tym czynie mierzy się z poczuciem winy, rosnącą paranoją i trwającym śledztwem.
Ostatecznie, dzięki pomocy Sonii, Rodion przyznał się do morderstwa. Z tego powodu został skazany na zesłanie i ciężkie roboty.
Nowe życie Raskolnikowa
Jednak narrator w jednych z ostatnich słów powieści informuje nas, że: Raskolnikow jeszcze nie zdawał sobie sprawy z tego, że to nowe życie nie jest darem, że musi je okupić, zapłacić za nie w przyszłości wielkim czynem...
Oznacza to, że powieść Dostojewskiego nie sprowadza się do zwykłego zadośćuczynienia. Rodion otrzymał jakby nowe życie. Ze względu na środki łagodzące nie został skazany na śmierć (podobnie jak Dostojewski uniknął kiedyś śmierci na szafocie).
Mógł rozpocząć nowy rozdział, ale jak podkreśla narrator nie był to dar. To szansa od losu, od Boga, która musi on okupić jeszcze w przyszłości jakimś wielkim uczynkiem. Nam pozostaje zastanowić się, co to mogłoby być.
To stwierdzenie, które pojawia się pod koniec utworu Dostojewskiego, otwiera niezbadaną, niezapisaną nigdy kartę w biografii Raskolnikowa. Każe zastanowić się nad tym, jak cenne jest ludzkie życie, ile można z nim zrobić, jak można je wykorzystać.
Daje także nadzieję – bo skoro sam Raskolnikow może się odkupić, to każdy może mieć taką szansę. Życie nie jest darem w tym sensie, że nikt nam go nie daje z dobrej woli. Życie jest czymś wyjątkowym, na co trzeba sobie zasłużyć – albo co trzeba opłacić dobrem.