Greka i łacina stały się filarami kultury europejskiej, ponieważ największe dzieła literackie, historyczne, filozoficzne czy teologiczne spisywano właśnie w tych językach. Greka była językiem ludzi wykształconych w Cesarstwie Bizantyńskim, natomiast łacina w Cesarstwie Franków. Greka i łacina miały już bardzo długą tradycję i były wykorzystywane jeszcze w czasach starożytnych. Natomiast każdy lud w Europie miał swój język, ale nie był on zapisany i nie miał ustalonych zasad. Jednak potrzeba dalszego spisywania ksiąg i ich upowszechniania istniała, w związku z czym to właśnie greka i łacina zajęły najważniejsze miejsce jako języki, które stoją u podstaw kultury europejskiej.
Trudno się temu dziwić - zarówno łacina jak i greka są językami bardzo starymi, z długą tradycją użytkowania jeszcze w czasach antyku. Greka była językiem filozofów i filozofii, potem zaś językiem stosowanym w teologii bizantyńskiej, natomiast łacina to oczywiście język prawa i Kościoła Zachodniego.