W utworze „Nie pytaj o Polskę“ przedstawiono nasz kraj w realiach totalitarnych rządów PZPR-u, gdzie wielu ludzi opuszczało Polskę, ale też wielu decydowało się na pozostanie w kraju. Rzeczywistość to szare bloki, puste półki sklepowe oraz wieczny chaos popędzany strachem. Mimo takich warunków podmiot liryczny chce żyć w tym kraju, bo Polska „póki my żyjemy (...) żyje też”. Jest to wyraz patriotyzmu osoby mówiącej, która nie musi uzasadniać dlaczego decyduje się żyć w takiej Polsce, dlatego mówi: „Nie pytaj mnie, dlaczego jestem z nią“.
