Cyfra 2 oznacza tutaj numerację atomów węgla w pierścieniu oraz oznacza, że w wiązanie glikozydowe (wiązanie między 2 pierścieniami) zaangażowany jest 2 atom węgla cukru nr 2.
Numeracja węgli w cukrach jest analogiczna do numeracji węgli w związkach organicznych. W tym przypadku ryboza (z prawej) jest aldopentozą, czyli cukrem pięciowęglowym posiadającym w swojej projekcji Fishera grupę aldehydową. Numerację węgli rozpoczynamy od węgla, który tworzy grupę aldehydową w projekcji łańcuchowej.
Zgodnie z nomenklaturą związków organicznych węgiel tworzący grupę aldehydową ma najniższą numerację. Tak więc sąsiadujący węgiel (zaangażowany w wiązanie ma numer 2).
Wiązanie przedstawione na rysunku to wiązanie 1,2-α-glikozydowe.
Wiązanie glikozydowe
Wiązanie glikozydowe jest to wiązanie między dwoma monosacharydami. Wiązanie to składa się z mostka tlenowego łączącego węgle z dwóch różnych pierścieni (które atomy węgla uczestniczą w wiązaniu zaznaczone jest w nazwie np. w wiązaniu 1,4-glikozydowe uczestniczy atom węgla nr 1 z pierwszego cukru i atom węgla nr 4 drugiego cukru).
Taki typ wiązania jest charakterystyczny dla powstawania disacharydów i polisacharydów.
Tworzenie się wiązania zachodzi między dwoma węglami (z różnych pierścieni) i dwoma grupami hydroksylowymi z nimi związanymi: jeden z węgli traci wodór z grupy hydroksylowej, drugi natomiast traci całą grupę hydroksylową. Powstawanie wiązania glikozydowego wiąże się więc z uwolnieniem produktu ubocznego w postaci 1 cząsteczki wody.
