Juliusz Słowacki żył w latach 1809 - 1849. Był poetą i dramaturgiem. Po ukończeniu studiów prawniczych w Wilnie wyjechał do Warszawy i pracował jako urzędnik. Debiutował bez imiennie powieścią poetycką „Hugo” a rozgłos zdobył wierszami powstańczymi: Oda do wolności, hymn („Bogarodzico! Dziewico!”), Kulik. Jako kurier rządu narodowego opuści powstańczą Warszawę w 1831 r. i wyjechał do Londynu. Stamtąd przy nius się do paryża gdzie wydał powieści poetyckie „Mnich”, „Jan Bielecki” i inne oraz dramaty: „Mindowe”, „Maria Stuart”. W latach 1832 - 1836 poeta przebywał w Szwajcarii. Anonimowo ogłosił dramat „Kordian”, w którym odniósł się do spraw bliskich narodowi. W tym czasie powstał poemat „W Szwajcarii”. W 1836 r. udał się w roczną podróż na Wschód, która zaowocowała nowymi utworami między innymi poematem dygresyjnym „Podróż do Ziemi Świętej z Neapolu”, wierszem „hymn”. Po powrocie Słowacki osiadł na stałe w paryżu. Tu napisał dramaty „Balladyna”, „Lilla Weneda”, „Mazepa” i poemat dygresyjny „Beniowski”. Z tego okresu pochodzą znane wiersze: „Testament mój”, „W pamiętniku Zofii Bobrówny”. W 1848 r. wyruszył na pomoc powstańcom wielkopolskim, mimo że ciężko chorował na gróźlice. Zmarł w 1849 r. Prochy poety sprowadzono na Wawel w 1927 r.
Mam nadzieje że pomogłam :)
