Nastrój Świtezianki Adama Mickiewicza jest mroczny, zagadkowy, tajemniczy i pełen fantastycznych wydarzeń.
O jego zagadkowości świadczy, chociażby tajemnicze pochodzenie dziewczyny:
"Kto jest dziewczyna? ja nie wiem.
Skąd przyszła? darmo śledzić kto pragnie,
Gdzie uszła? nikt jej nie zbada."
Tajemniczość i niezwykłość budują opisy jej zachowania:
"Jak mokry jaskier wschodzi na bagnie,
Jak ognik nocny przepada."\
Mroczności i upiorności nadają opisy otoczenia i zachowania Świtezianki:
"Wtem wiatr zaszumiał po gęstym lesie,
Woda się burzy i wzdyma."
"Zawszeż po kniejach jak sarna płocha,
Jak upiór błądzisz w noc ciemną?"
Opisy takie jak poniższy budują atmosferę strachu i niepokoju:
"Burzy się, wzdyma i wre aż do dna,
Kręconym nurtem pochwyca.
Roztwiera paszczę otchłań podwodna,
Ginie z młodzieńcem dziewica. "
Ballada Świtezianka Adama Mickiewicza opisuje losy strzelca i tajemniczej dziewczyny, która okazuje się wodną nimfą. Jest to opowieść o wierze, zaufaniu i kłamstwie. Nawiązuje do licznych opowiadań ludowych i napisana jest w charakterystycznym dla ballady stylu.
#SPJ1
