Odpowiedź:
Architektura rzymska jest podobna do greckiej, bo wzorowała się na niej.
Grecy budowali z drewna, niewypalanych cegieł, wapienia, marmuru, terakoty, gipsu i brązu. Marmur i wapień wykorzystywali w budynkach publicznych (koszty). Dachówki były z terakoty. Niewypalane cegły sprawdzały się z uwagi na stosunkowo mało opadów (suchy klimat).
Główne style: dorycki, joński i koryncki.
Rzymianie zapożyczyli (a raczej skopiowali) od Greków architekturę, ale wprowadzili też innowacje, np. łuki (od Etrusków, czyli przodków Rzymian) oraz hydraulikę (wodociągi i instalacje wodne). W odróżnieniu od Greków, rozwinęli budowę dróg i mostów.
Greckie budowle miały na celu, obok celów religijnych, podkreślenie dumy, władzy obywatelskiej. Niejednokrotnie miały charakter dziękczynny wobec miast-państw za np. udział w wojnie.
Rzymska architektura miała na celu jednoczenie, gromadzenie i podkreślanie wielkości i potęgi wiecznego Rzymu. Dlatego też budynki były zazwyczaj bardzo dużych rozmiarów, mogące pomieścić tysiące ludzi. Również te cechy spełniały amfiteatry. Tendencje te oddaje również budowa mostów i dróg, które łączyły (jednoczyły) poszczególne części imperium, poza oczywiście stricte merkantylnymi korzyściami jak choćby rozwój handlu.