Cezary Baryka był jedynem dzieckiem pani Jadwigi i Seweryna. Urodził się i dzieciństwo spędził w Baku. Był on oczkiem w głowie rodziców, dlatego od najmłodszych lat otaczany był najtroskliwszą opieką i dobrobytem, ojciec zajmował wysokie stanowisko w przemyśle naftowym. Cezary był rozpieszczany przez rodziców, ktorzy także dbali o jego wszechstronny rozwój. Cezary miał najlepszych guwernerów, uczył się języków i gry na fortepianie: „Chłopiec ten miał od najwcześniejszych lat najdroższe nauczycielki francuskiego, angielskiego, niemieckiego i polskiego języka, najlepszych drogo płatnych korepetytorów, gdy poszedł do gimnazjum." Troskliwy i czuły ojciec spędzał dużo czasu z synem, chcąc za wszelką cenę nauczyć go polskiej mowy.
Cezary był krnabrnym dzieckiem, co pokazał gdy ojciec wyjechał na front. Wtedy zupełnie wymknął się spod kontroli nadopiekuńczej matki i dobre oceny oraz wzorowe zachowanie zastąpił włóczęgostwem i ciągłą zabawą. Doskonale wiedział o dobrej sytuacji materialnej rodziców, dlatego z wielkim zaangażowaniem nakłaniał panią Jadwigę do spełniania swych potrzeb.
