Odpowiedź :
Postrzeganie świata, rola artysty przez poetów romantycznych i pozytywistycznych
1. Poeci romantyczni:
- romantyczna wizja świata oznaczała wiarę w zjawiska nadnaturalne, wykorzystywanie intuicji, wyobraźni i uczucia w celu poznania świata,
- światopogląd epoki romantycznej akcentował indywidualizm, subiektywizm, intuicjonizm, irracjonalizm i spirytualizm,
- artysta był uznawany za wyjątkową jednostkę, która dzięki darowi intuicji posiadała zdolność do przekraczania granic ,,ludzkiego umysłu’’,
- obraz poety jako wieszcza — duchowy przewodnik narodu,
- artyście przypisywano wysoką wrażliwość, namiętną pasję,
- ukształtowanie bohatera romantycznego w literaturze romantycznej, który charakteryzował się buntowniczą naturą, niezgodą na zastany porządek ludzki oraz przeżyciem nieszczęśliwej miłości,
2. Poeci pozytywistyczni:
- pozytywistyczna wizja świata kładła nacisk na wiedzę empiryczną, postęp, dziedziny naukowe oraz realizm,
- poeci skupiali się na różnicach pokoleniowych,
- artyści odwzorowywali rzeczywistość bez zbędnych upiększeń, w swoich dziełach dotykali tematyki życia codziennego,
- dominacja prozy realistycznej i naturalistycznej,
- motywy przejawiające się w literaturze: nauka, wieś, społeczeństwo, krytyka zacofania, emancypacja kobiet.
Początek polskiego romantyzmu przypada na rok 1822 (wydanie „Ballad i romansów” Adama Mickiewicza), natomiast zakończenie na rok rok 1863 (wybuch powstania styczniowego). Początek pozytywizmu przypada zatem na 1863, a koniec na lata 90. XIX w.
#SPJ1