W tradycyjnych, hierarchicznie zorganizowanych wspólnotach stan rzeczy był w miarę jasny
i trwały, co nie znaczy, że prosty. Wzorotwórcze postacie usytuowane były na naj¬wyższych szczeblach drabiny społecznej. Co więcej, miały niezwykle precyzyjnie wyzna¬czony kod postępowania. Chodziło więc wtedy o naśladowanie wzorców przypisanych określonym rolom społecznym. Różne były modele zachowania dla odmiennych grup społecznych, z których każda miała swoją hierarchię, swój etos, mity czy rytuały. Inne były normy postępowania i zachowania dla rolników, wojowników, kupców, rzemieśl¬ników czy kapłanów, a dodatkowo grupy takie dzieliły się na mniejsze zbiorowości, różniące się ze względu na specyfikę korporacyjną czy nawet regionalną. Odmienność fachu na przykład tkaczy i kowali, chociaż ich przedstawiciele przyjmowali te same szeroko rozumiane rzemieślnicze cnoty, rzutowała na odmienność modelu zachowania. Miało to swoje odbicie w różnorodności patronów i bohaterów tych profesji.

Podaj dwa czynniki, które wyznaczały ludziom normy postępowania w dawnych wspólnotach

Szczebel drabiny społecznej - czym postacie znajdowały się wyżej na drabinie społecznej, tym bardziej były wzorotwórcze i tym bardziej ich system postępowania był precyzyjnie wyznaczony.
Profesja - ludzie zależnie od wykonywanego zawodu mieli odmienny kodeks postępowania. Rzemieślnicy mieli swoje rzemieślnicze cnoty, a kupcy czy wojownicy odmienny system postępowania.

Normy postępowania to sposób, w jaki postępujemy. Uzależniony jest on od danych czynników, takich jak pochodzenie, wiek, doświadczenie czy wykonywany zawód.

Odpowiadając na pytania do załączonego tekstu, warto uprościć sobie pytanie, analizując wszystkie jego słowa i ich znaczenie, a następnie odnaleźć fragment tekstu, w którym znajdziemy odpowiedź na nasze pytanie. W naszej odpowiedzi możemy napisać własnymi słowami to, co autor zawarł w tekście.