Odpowiedź:
W czasie drugiej wojny światowej, w latach 1939 – 1945, pod okupacją niemiecką znalazła się duża część Europy. Państwa europejskie podzieliły się na zwolenników Hitlera i jego przeciwników, zwanych aliantami. Jedynie Szwajcaria, Islandia, Szwecja, Hiszpania oraz Portugalia pozostały neutralne wobec wojny.
Życie ludzi na terenach okupowanych przez Niemców było bardzo ciężkie. Ludzie byli ciemiężeni i wyzyskiwani, często cierpieli głód i biedę. Postępowanie okupantów w stosunku do ludności zajmowanych państw było różne w Europie Zachodniej i Środkowo – wschodniej. Na Zachodzie hitlerowcy starali się zachować pozory w miarę godziwego traktowania miejscowych. Pozostawiali część władzy administracyjnej w rękach lokalnych urzędników, jednak kontrolowali ich działalność. W Zachodniej Europie normalnie funkcjonowało szkolnictwo wszystkich szczebli, wydawana była również prasa, po przejściu przez niemiecką cenzurę.
Natomiast w Europie Centralnej i Wschodniej hitlerowcy nie przestrzegali żadnych norm ani praw człowieka. Tu okupacja była najstraszniejsza, gdyż uważano, że ludność tych regionów, „podludzie słowiańscy”, muszą ugiąć się pod zwierzchnictwem Niemców, „rasy panów”. Miliony ludzi musiały wykonywać niewolniczą pracą na rzecz okupanta.
Wyjaśnienie:
